تفاوت تلویزیون نانوسل (nanocell) و کیوند (QNED) ال جی

/0 دیدگاه /در , /توسط

وقتی به تلویزیون ال جی نگاه می کنید با اصطلاحات NanoCell و QNED برخورد می کنید. بزرگترین تفاوت بین این دو خط تولید، روشنایی بالاتر تلویزیون های QNED است. در این مقاله تفاوت های نانوسل و QNED را برای شما فهرست می کنیم. به این ترتیب می‌توانید به راحتی تلویزیون ال‌جی را انتخاب کنید که به بهترین وجه با نیازهای شما مطابقت دارد.

فناوری نانوسل چیست؟

Nanocell نام LG برای طیف استاندارد تلویزیون های LED آن است. یک پنل نانوسل یک لایه فیلتر سبز را برای بازتولید رنگ بهتر و روشن‌تر وارد می‌کند. این فناوری برجسته‌سازی قرمز و سبز تلویزیون شما را در مقایسه با تلویزیون‌های LED معمولی زنده‌تر می‌کند و به گفته ال‌جی، نانوسل، تصویر را برای کسانی که به دنبال تماشای تصویر در زاویه هستند، بهتر می‌کند. برخی از مدل‌های این محدوده همچنین دارای Full Array Dimming (FAD) و Full Array Dimming Pro (در مدل‌های گران‌تر) برای عملکرد بهتر مشکی هستند. از آنجایی که تلویزیون‌های نانوسل هنوز برای تولید تصویر به تابش نورهای سفید از طریق صفحه نمایش تکیه می‌کنند، همچنان نمی‌توانند با عملکرد سیاه واقعی OLED رقابت و مطابقت داشته باشند. تلویزیونهای LED (و حتی نانوسل توسعه یافته) هرگز نمی توانند “رنگ سیاه واقعی” تولید کنند؛ اما تلویزیونهای OLED می توانند، زیرا هنگام تولید رنگ سیاه در تلویزیونهای OLED، پیکسل ها در آن مناطق خاموش می شوند و نمی توان سیاه تر از خاموش شدن را تولید نمود!! با این حال، با FAD روی نانوسل، تلویزیون تصویری روشن و پر جنب و جوش و عملکرد سیاه و سفید کمی بالاتر از حد متوسط ​​نسبت به تلویزیون LED استاندارد تولید می کند. مزیت بزرگ نانوسل، قیمت آن است. قیمت تلویزیونهای نانوسل با توجه به کیفیت بیشتری که نسبت به تلویزیونهای LED دارند بسیار مناسب است و خاصه اینکه اگر این تلویزیونها را از بانه خریداری نمایید، با قیمت مناسبتری هم خواهید خرید.

فناوری QNED چیست؟

QNED از چند جهت در سطح بالاتری نسبت به نانوسل قرار دارد. QNED به معنای دیود نانو ساطع کوانتومی است. از فناوری LED استاندارد (دیود ساطع کننده نور) استفاده می کند و آن را بسیار کوچکتر می کند. البته هنوز هم بر اساس همان فناوری تلویزیون‌های نانوسل عمل می کند که نور پس‌زمینه بر صفحه نمایش می‌تابد. اما نحوه عملکرد لامپها (LEDها) و پیکسل ها مزیت قابل توجهی به آن می دهد. به عبارتی دیگر، در تلویزیون های استاندارد نانوسل/LED صدها لامپ کوچک در پشت صفحه نمایش وجود دارد، اما در تلویزیون QNED هزاران لامپ (مینی LED) کار گذاشته شده است. علاوه بر این، تلویزیون‌های QNED دارای dimming zone بسیار بیشتری هستند. dimming zone اساساً یک نوع فناوری است که قسمت های صفحه نمایش را در صحنه های کم نور تاریک می کند.هنگامی که تلویزیون کنترل بیشتری بر مناطق کم نور خود دارد (با ایجاد تعداد بیشتری از آنها)، سیاهی عمیق تری دریافت می کنید و اثر “هاله” که در آن نور به قسمت های تاریک تر صحنه می رسد، کمتر می شود. به عبارتی دیگر، در تصویری که یک شیئ نورانی در پس زمینه سیاه قرار دارد (همانند ماه کامل در آسمان تاریک شب)، نور شیئ (ماه کامل) در اطراف آن پراکنده نمی شود و مرز بین شیئ و پس زمینه تاریک (آسمان تاریک شب)، کاملا تفکیک شده است. به این ترتیب تجربه بهتری از رنگ مشکی ایجاد می‌کند و این توهم را ایجاد می‌کند که پیکسل‌ها به همان شیوه‌ای که پنل‌های OLED رفتار می‌کنند، «خاموش» هستند.

تلویزیون QNED90 و تلویزیون 86QNED91 دو مثال بسیار خوب از تلویزیون های کیوند هستند که هم اکنون در بازار نیز موجود هستند. این تلویزیون ها از نور پس زمینه مینی LED بهره می برند و به همین دلیل همانگونه که گفته شد کنتراست بهتر و دقیق تری را نسبت به تلویزیونهای نانوسل به اجرا در می آورند.

تفاوت بین نانوسل و QNED

تفاوت اصلی بین تلویزیون نانوسل و QNED کنتراست و سطح مشکی است. این ویژگی ها تقریباً در تمام تلویزیون های QNED بسیار بهتر از تلویزیون های نانوسل به اجرا گذاشته می شوند (به جز QNED81). این به دلیل نوع نور پس زمینه است (بعداً به جزئیات بیشتری خواهیم پرداخت). یک شباهت این است که هر دو نوع از یک فناوری نانوسل استفاده می کنند. این فناوری لایه ای از ذرات روی صفحه است که امواج نور مزاحم را جذب می کند و تنها به رنگ های مناسب اجازه عبور می دهد. این یک نمایش رنگ واقعی و غنی را ایجاد می کند.

کنتراست و سطح مشکی

 

نانوسل: تقریبا سطح سیاه کاملا عمیق واقعی به نمایش نمی گذارد

کنتراست و سطوح مشکی تلویزیون‌های نانوسل، به‌ویژه تلویزیون‌های full array، مطمئناً بد نیستند. این شکل از نور پس زمینه دارای چندین لامپ LED است که به صورت جداگانه روشن می شوند. اما همچنان مقداری نور را در تصویری از ماه کامل در آسمان سیاه ببینید و رنگ سیاه، واقعاً سیاه عمیق نیست.

QNED: سیاه واقعی تر

تلویزیون‌های QNED با نور پس‌زمینه مینی LED دارای هزاران چراغ LED هستند که به‌طور جداگانه روشن می‌شوند که بسیار بیشتر از تلویزیون‌های نانوسل است. این تضمین می‌کند که قسمتهایی از تصویر که دارای نور کمی هستند، در هر قسمت‌ از صفحه نمایش بسیار دقیق و واضح می‌شوند، بنابراین یک جسم روشن به وضوح در یک پس‌زمینه تاریک تفکیک می‌شود. کنتراست بین نور و تاریکی عالی است و سیاه واقعاً سیاه است.

حجم رنگ و روشنایی

 

NanoCell: نمایش رنگ واقعی

حجم رنگ تلویزیون‌های نانوسل بسیار بالاست که نزدیک بودن رنگ‌ها به واقعیت را تضمین می‌کند. این به لطف ذرات کوانتوم دات در لایه نانوسل است. اینها اجازه آشفتگی رنگ را نمی دهند. برای بهترین بازتولید رنگ و روشنایی، تلویزیون های NanoCell با عمق رنگ 10 بیتی را انتخاب کنید. این به شما امکان می دهد تا از تصاویر HDR نهایت لذت را ببرید.

QNED: روشنایی بالاتر و تفاوت های رنگی بیشتر

از نظر رنگ و روشنایی، تکنیک QNED نیز کمی بهتر از نانوسل استاندارد است. به لطف نقاط کوانتومی روی صفحه، تصاویر مناسب روی صفحه نمایش شما نمایش داده می شوند. در نتیجه می توانید از تصاویر رنگارنگ در تلویزیون QNED لذت ببرید. تلویزیون های QNED با نور پس زمینه مینی LED از هزاران نور برای نمایش تصاویر روشن استفاده می کنند. به لطف این روشنایی بالا، انعکاس نور کمتری را بر روی صفحه نمایش مشاهده خواهید نمود.

اندازه ها و نسخه ها

 

NanoCell: تنوع زیاد بین مدل ها

تلویزیون های نانوسل انواع مختلفی دارند. به عنوان مثال، می توانید بین وضوح 4K یا 8K، عمق رنگ 8 یا 10 بیتی یا نرخ تازه سازی 50 یا 100 هرتز را انتخاب کنید. شما همچنین می توانید از بسیاری از اندازه های مختلف انتخاب کنید. کوچکترین تلویزیون نانوسل دارای قطر صفحه نمایش 43 اینچ (109 سانتی متر) و بزرگترین آن 86 اینچ (218 سانتی متر) است. این بدان معناست که همیشه می‌توانید تلویزیون نانوسلی متناسب با نیازهای خود پیدا کنید.

QNED: اندازه های بزرگ

تلویزیون های QNED برای طرفداران صفحه نمایش بزرگ ساخته شده اند. این تلویزیون ها در سایزهای 65، 75 و 86 اینچی عرضه می شوند. بنابراین مطمئن شوید که خیلی به تلویزیون نزدیک نباشید وقتی در حال نگاه کردن به تلویزیون QNED هستید. همچنین می توانید بین مدل هایی با وضوح 4K یا 8K یکی را انتخاب کنید. با یک تلویزیون 8K، بهترین آمادگی را برای آینده خواهید داشت.

جمع بندی

تلویزیون های QNED عموما از کیفیت بالاتری نسبت به تلویزیون های نانوسل برخوردار هستند. این به لطف فناوری mini LED است که تقریباً تمام تلویزیون های QNED از آن برخوردار هستند. در نتیجه، این تلویزیون ها دارای حداکثر روشنایی بالاتر و سطوح سیاه عمیق تر هستند. به دلیل این روشنایی، رنگ‌ها در تلویزیون QNED نیز شدیدتر و رنگ‌ها دقیق‌تر هستند. همه تلویزیون‌های QNED به لطف نقاط کوانتومی، تصاویر را رنگارنگ‌تر از تلویزیون‌های نانوسل نشان می‌دهند. تلویزیون‌های QNED و NanoCell هر دو از فناوری NanoCell استفاده می‌کنند که رنگ‌های کدر نمایشگر را فیلتر می‌کند. همچنین مدل های 8K در هر دو خط موجود است.

مطالب جذاب دیگر:

آموزش اتصال لپ تاپ به تلویزیون

/0 دیدگاه /در , /توسط

استفاده از پورت HDMI برای اتصال لپ تاپ به تلویزیون

این پورت در اکثر لپ تاپ ها موجود بوده و از طریق کابل مربوطه می توان صدا و تصویر را باکیفیت بسیار خوب انتقال داد.این فناوری برای اولین بار جهت ارسال اطلاعات به صورت غیر فشرده طراحی و ساخته شده و امروزه نیز یکی از پر کاربرد ترین ها درزمینه ی اتصال لپ تاپ به تلویزیون می باشد.HDMI با سرعت ۶۰ فریم در ثانیه و با وضوح تصویر ۱۰۸۰ پیکسل برای انتقال تصاویر و از هشت کانال صوتی  با فرکانس ۱۹۲ کیلو هرتزی برای انتقال صدا استفاده می کند. این پورت در دستگاه ها و لپ تاپ های کوچک به صورت پورت میکرو HDMI بوده همان قابلیت ها را ارائه می دهد. لازم به یادآوری است که سرعت انتقال اطلاعات در این روش ۵ گیگابایت در ثانیه است و از فناوری  4k نیز پشتیبانی می کند پس نیازی به خرید کابل جدید برای اتصال لپ تاپ به تلویزیون های جدید نخواهید داشت.

استفاده از کابل DVI برای اتصال لپ تاپ به تلویزیون

گزینه ی دوم پورت DVI (Digital Visual Interface) است. این پورت بر روی کارت گرافیکی قرار داشته و برای انتقال صوت و تصویر استفاده می شود(سیگنال های دیجیتال و آنالوگ به صورت مجزا فرستاده می شوند.) در واقع کار اصلی این پورت تبدیل سیگنال های آنالوگ به دیجیتال می باشد ولی برای انتقال اطلاعات از کامپیوترو لپ تاپ نیز یک گزینه ی بسیار مناسب. این فناوری از رزولیشن ۱۶۰۰×2560 پیکسلی برای انتقال تصاویر در اتصال لپ تاپ به تلویزونHDTV استفاده می کند.این روش برای تلویزیون هایی با فناوری ۴k کاربردی ندارد.

استفاده از کابلVGA  برای اتصال لپ تاپ به تلویزیون

این روش به صورت اختصاصی برای انتقال اطلاعات در تلویزیون های HDTV می باشد.این کابل که اکثرا آن را با نام RGB نیز می شناسند برای اولین بار فناوری انتقال تصاویر و اطلاعات دیجیتالی را درجهان عرضه کرد.این کابل قیمتی ارزانتر از دو نمونه ی بالایی داشته و کارکرد خوبی ارائه می دهد. این درگاه ازحداکثر رزولیشن ۲۵۳۶×2048 پیکسلی برای انتقال تصاویر بهره گرفته و سرعت کمتری نسبت به DVI ها دارد.

مطالب جذاب دیگر:

پورتهای تلویزیون و کاربرد آنها

/0 دیدگاه /در , , /توسط

اگر دقت کرده باشید، پشت تلویزیون شما تعداد فراوانی پورت های رنگارنگ در اندازه های مختلف وجود دارد که معمولا هم هیچ استفاده ای برای تان ندارند. هر روز هم که صنعت تلویزیون پیشرفته تر می شود برای نشان دادن این پیشرفت و تکنولوژی به مشتری و ترغیب وی برای خرید، به تعداد این پورت ها افزوده می شود. اما آیا واقعا می دانید که این پورت ها چه کاربردی دارند؟ یا نام چند تا از آنها را می توانید بر شمرید؟ امروزه بیشتر افراد تنها از پورت HDMI استفاده کرده و به دیگر پورت ها کاری ندارند. اما برخی از آنها می توانند کارهای واقعا جالب و سودمندی برای تان انجام دهند.

1. پورت USB تلویزیون

پورت usb از انواع پورت های تلویزیون به شمار می‌رود. می‌توانید برای ضبط ‌کردن و نمایش دادن محتواها، درایور‌های سخت‌افزاری جانبی یا فلش را به این قسمت وصل کنید. امروزه یک قابلیت جدید به تلویزیون‌های هوشمند اضافه شده است که می‌توانید از طریق پورت‌های usb،  هارد‌دیسک یا فلش درایور را به آن وصل کرده و به تماشای فیلم و عکس بنشینید. شما با استفاده از این پورت‌ها می‌توانید دستگاه‌های مختلفی از‌ جمله تبلت، گوشی هوشمند و دسته کنسول‌ها را نیز شارژ کنید.

2. پورت HDMI

امروزه پورت HDMI، به جز جدانشدنی تلویزیون‌ها تبدیل شده است به گونه‌ای که با استفاده از این پورت، دیگر نیازی به پورت‌‌های Optical، VGA، DVI و .. نیست. HDMI، استاندارد اتصال وسایل صوتی و تصویری به یکدیگر است که قابلیت انتقال صدا و تصویر به صورت همزمان را دارد. HDMI اطلاعات را به صورت دیجیتال و با سرعتی بالا انتقال می‌دهد که نتیجه آن، صدا و تصویری با کیفیت است. به وسیله این پورت، می‌توان دستگاه‌های مختلفی مانند : کنسول های بازی، دستگاه‌های پخش بلوری(Blu-Ray) ، اندروید باکس، ستاپ باکس، لپ تاپ، دوربین، DVR و … را به دستگاه متصل کرد. پورت HDMI، ورژن‌های مختلفی دارد‌:‌ ورژن اول یا 1.0 آن، توانایی انتقال تصاویر با کیفیت ۱۰۸۰ یا Full HD را دارد. ورژن 2.0 این پورت نیز، توانایی انتقال و نمایش تصاویر با کیفیت 4K را دارا می‌باشد. آخرین نسخه این پورت پرکاربرد، نسخه 2.1 است که علاوه بر تصویر Full HD، می‌تواند تصاویر 4K را در فریم بالا و همچنین تصویر 8K را انتقال دهد. در برخی از تلویزیون‌ها، از پورت HDMI CEC استفاده می شود. این پورت، برای کنترل دستگاه‌های متصل به تلویزیون با یک ریموت کنترل، به کار می رود. البته چون در بیشتر موارد این اتصال به خوبی برقرار نمی شود، HDMI ARC جای آن را گرفته است. به عنوان مثال اگر گیرنده دیجیتال یا رسیور را از طریق ورودی HDMI ARC به تلویزیون وصل کنیم، می‌توانیم عملکردهایی مانند روشن و خاموش کردن یا تنظیم صدای دستگاه متصل به تلویزیون را از طریق کنترل خود تلویزیون انجام دهیم. eARC، یکی از ویژگی‌های پیاده سازی شده در ورژن HDMI 2.1 است، بزرگترین مزیت آن این است که باند و سرعت پهنای باند را به طرز چشمگیری بهبود می بخشد. با این کار، می‌توان صدا را از تلویزیون به گیرنده Soundbar یا AV، با کیفیت بسیار بالا و  فرمت های Dolby Atmos و DTS انتقال داد.

3. پورت خروجی ویدئو یا VIDEO OUT یکی از انواع پورت های تلویزیون

پورت خروجی ویدئو هم از انواع پورت های تلویزیون است که معمولا به صورت پورت کامپوزیت عرضه می‌شود. یکی از مهم‌ترین کاربرد‌های این پورت، این است که شما این امکان را دارید که هرچیزی را که دیدید، به ابزار‌های ضبط بفرستید. با برخوردار بودن از کپچر یا کارت ویدئو می‌توانید برنامه‌های تلویزیون را هم ضبط کنید. شما حتی می‌توانید با فرستادن تصاویر تلویزیون به مانیتور کامپیوتر، در هر‌جایی از خانه به تماشای فیلم و سریال‌های مورد علاقه‌تان بپردازید.

4. پورت DIV و VGA تلویزیون

پورت DIV و VGA از انواع پورت های تلویزیون هستند که برای متصل کردن منابع تصویر DIV و VGA به‌کار می‌روند. ممکن است در تلویزیون‌های دیگر این دو پورت را مشاهده کنید که با علامت PC نشان‌گذاری شده باشند. این پورت‌ها برای اتصال لپ‌تاپ و کامپیوتر به تلویزیون نیز کاربرد دارند. اگر قصد داشته باشید اطلاعات شخصی خودتان، نظیر عکس و فیلم‌هایی که روی لپ‌تاپ و کامپیوترتان قرار دارند را روی تلویزیون ببینید چه‌کار می‌کنید؟ اگر بخواهید عکس‌های خود را روی تلویزیون‌هایی که ورودی USB ندارند با دوستان خود تماشا کنید، می‌توانید از کابل DIV و VGA استفاده کنید.

5. پورتهای کامپوزیت و کامپوننت در تلویزیون

به گمانم آشنایی ما ایرانی‌ها با کابل‌‌های سه رنگ کامپوزیت، حتی از کابل HDMI نیز بیشتر باشد. این ورودی‌ها را در اکثر تلویزیون‌های  قدیمی‌تر می‌توان مشاهده کرد. نقش آن‌ها تا حدودی مانند ورودی های HDMI است. در واقع آن دسته از تلویزیون‌های قدیمی که فاقد ورودی HDMI هستند، از این مشخصه استفاده می‌کنند. برای این پورت‌ها، از کابل های RCA استفاده می‌شود که مختص ورودی‌های تصویر و صدای استریو هستند. در کامپوزیت، کابل زرد رنگ مسئول انتقال سیگنال‌های ویدیویی با کیفیت استاندارد یا همان SD است. کابل‌‌های قرمز و سفید، با انتقال کانال‌های صوتی چپ و راست، صدایی استریو به وجود می‌آورند. البته رعایت ترتیب و جایگذاری این کابل‌ها در پورت همرنگ آن، ضرورت چندانی نداشته و این کدگذاری رنگی صرفا برای اطمینان از اتصال صحیح سیم‌‌ها در ورودی و خروجی دستگاه است. با وجود اینکه کابل‌های کامپوزیت بسیار قدیمی هستند و سیگنال آن‌ها آنالوگ است، هنوز تجهیزاتی وجود دارند که برای اتصال به تلویزیون از این پورت‌ها استفاده می‌کنند. پورت‌های کامپوزیت می‌توانند برای اتصال دستگاه‌هایی مانند : Xbox 360 Sega، PlayStation 1، Wii، DVR، دوربین فیلمبرداری قدیمی، VCR و …. مورد استفاده قرار گیرند. پورت کامپوننت همانند کامپوزیت، از کابل‌های RCA استفاده می‌کند، با این تفاوت که به جای یک ورودی تصویر و دو ورودی صدا، سه ورودی تصویر و دو ورودی صدا دارد. این مهم، موجب افزایش کیفیت تصویر انتقالی خصوصا در هنگام استفاده از کنسول بازی می‌شود. کیفیت انتقالی کابل کامپوزیت، SD بوده که چندان مطلوب نیست، کابل‌های کامپوننت آمدند تا بدون ارتقا یا تعویض کنسولی مانند نینتندو، تصاویر با کیفیت‌تر HD را نمایش دهند و بازی کردن را بیش از پیش لذت بخش‌ کنند.

6. کابل دیسیپلی پورت، از انواع پورت های تلویزیون

اگر با انواع پورت های تلویزیون آشنا هستید، حتما اسم کابل دیسیپلی پورت را شنیده‌اید. فرض می‌کنیم که اطلاعی در مورد این موضوع ندارید؛ پس بهتر است بدانید که کابل دیسیپلی پورت چیست و چه کاربردی دارد. این کابل در تمامی دیوایس‌های جدید مثل لپ‌تاپ و کارت‌های گرافیک و موارد دیگر کاربرد دارد. کابل دیسیپلی پورت زیر ‌نظر اتحادیه استاندارد‌های الکتریکی گسترش پیدا کرده است. امروزه کابل دیسیپلی جایگزین کابل‌های VGA و DVI شده است. این کابل کیفیت تصویر بالایی دارد و صدای اچ‌دی را به‌طور هم‌زمان پشتیبانی می‌کند. از مزایای این کابل این است که کانکتورش نسبت به کابل VGA و DVI حجم کوچک‌تری دارد. دانستن این نکته که کابل دیسیپلی پورت چیست، می‌تواند به شما کمک کند که به درستی از آن استفاده و نیازتان را برطرف کنید.

7. پورت صوتی optical در تلویزیون چیست؟

پورت صوتی optical که از انواع پورت های تلویزیون است، برای منتقل کردن صدا به‌صورت دیجیتال از تلویزیون به دستگاه صوتی استفاده می‌شود. هم‌چنین می‌توان برای انتقال‌دادن صوت از اپتیکال، یا به‌ عبارتی کابل نوری استفاده کرد. به‌طور خلاصه می‌توان گفت که استفاده کردن از کابل نوری، از بهترین راه‌ها برای منتقل‌کردن صدای تلویزیون به دستگاه صوتی به‌حساب می‌آید.

مطالب جذاب دیگر:

اتصال گوشی به تلویزیون سامسونگ با بلوتوث

/0 دیدگاه /در , , /توسط

همانطور که می‌دانید تلویزیون های هوشمند سامسونگ به قابلیت بلوتوث مجهز هستند و این بدان معناست که به صورت وایرلس به اسپیکر ها، هدفون‌ها و انواع دستگاههای صوتی متصل میشوند. شما می توانید یک ساندبار بلوتوثی را به تلویزیون سامسونگ وصل کرده و از فیلم مورد علاقه خود لذت ببرید یا هدفون را به گونه‌ای به تلویزیون وصل کنید که  فضای کاملا خصوصی را برای خود تشکیل دهید.

حتی می‌توانید کیبورد یا گیم پد بلوتوثی را به تلویزیون سامسونگ وصل کرده و فیلم ها و برنامه های مورد علاقه خود را آسان تر از قبل جستجو کنید.

قابلیتهای تلویزیون سامسونگ

اگر تلویزیون سامسونگ شما به اسمارت ریموت مجهز است از بلوتوث نیز پشتیبانی میکند و در واقع به همین شیوه است که اسمارت ریموت به تلویزیون وصل می شود.

فرقی نمی کند که تلویزیون سامسونگ شما با چه مدل اسمارت ریموت جفت شده است زیرا شما می توانید با ورود به منوی تنظیمات به این نکته پی ببرید که آیا این مدل ریموت با قابلیت بلوتوث تلویزیون، سازگار است یا خیر. به این ترتیب که ابتدا وارد قسمت Setting  شده سپس قسمت Sound  و Sound Output را انتخاب کنید. اگر گزینه Bluetooth Speaker List ظاهر شد این امر نشان میدهد که تلویزیون سامسونگ شما از بلوتوث پشتیبانی میکند.

چگونه گوشی سامسونگ را به تلویزیون وصل کنیم؟

اگر از تلویزیون خود به عنوان کانونی برای سرگرمی استفاده می کنید می توانید این قابلیت را با وصل کردن آن به دستگاه های بلوتوث ارتقا دهید. در برخی از انواع تلویزیون های کیولد، UHD و SUHD میتوانید دستگاه‌هایی مانند هدفون های بلوتوث دار، اسپیکر های بلوتوثی، کنترل های بلوتوثی و کیبورد و موس بلوتوثی را به تلویزیون وصل کنید.

اگر تلویزیون شما از بلوتوث پشتیبانی نمی کند اما قصد دارید اسپیکر و هدفون بلوتوث را به آن وصل کنید می توانید از آداپتور بلوتوث استفاده کنید و این آداپتور را به پورت 3.5 میلیمتری یا پورت صوتی استاندارد وصل کنید.  همچنین در صورتی که قصد کانکت کردن یک کنترل و کیبورد را به تلویزیون دارید و نمی توانید از بلوتوث استفاده کنید گزینه های وایرلس فراوانی در اختیار شما قرار دارد که می توانید از آنها استفاده کنید.

تلویزیون سامسونگ

بلوتوث تلویزیون سامسونگ کجاست؟

سامسونگ در طراحی نسل جدید تلویزیون های سامسونگ از ویژگی هایی استفاده کرده است که امکان اتصال گوشی را به تلویزیون به آسانی فراهم کرده است. اما حتی تلویزیون های قدیمی سامسونگ نیز به راحتی به گوشی وصل می شوند. یکی از روش های اتصال گوشی سامسونگ به تلویزیون های قدیمی سامسونگ، استفاده از کابل شارژ گوشی اندروید است.

به این ترتیب، می توانید از این روش همانند یک فلش استفاده کنید و عکس یا ویدیوی مورد نظرتان را در تلویزیون نمایش دهید.

البته در صورتی که قصد دارید از روش هایی مانند Mirror استفاده کنید و محتوای در حال نمایش بر روی گوشی را به تلویزیون منتقل کنید بهتر است از ابزارهایی مانند کابل MHI و یا SlimPort استفاده کنید. این دو کابل از نظر خروجی و کیفیت با هم متفاوتند. استفاده از کابل hdmi نیز یکی دیگر از روش های اتصال گوشی سامسونگ به تلویزیون های قدیمی سامسونگ است.

به این منظور کافیست یک تبدیل را خریداری کنید و محتوای مورد نظرتان  در گوشی همراه را بر روی تلویزیون نمایش دهید.

مطالب جذاب دیگر:

از تلویزیون های ما دیدن کنید

نحوه اتصال هارد اکسترنال به تلویزیون

/0 دیدگاه /در , /توسط

با توجه به اینکه امروزه در اکثر خانه‌ها یک تلویزیون هوشمند وجود دارد، وصل کردن هارد اکسترنال یا فلش مموری به تلویزیون برای تماشای فیلم یا سریال مورد علاقه، یک امر کاملا رایج است، اما آیا می‌دانستید هر هارد اکسترنالی که در بازار وجود دارد با تلویزیون هوشمند شما سازگار نیست؟ بسیاری از افراد با این تصور که با انتخاب و خرید هر مدل هارد اکسترنال بدون هیچ مشکلی می‌توانند آن را به تلویزیون یا سایر دستگاه‌های دیجیتال متصل کنند، دچار مشکلاتی می‌شوند.

چگونه هارد اکسترنال را به تلویزیون وصل کنیم

برای اینکه از سردرگمی و مشکل عدم شناسایی هارد اکسترنال بعد از اتصال به تلویزیون در امان بمانید باید به یک سری نکات توجه کنید. اکثر تلویزیون‌های هوشمند از فایل سیستم NTFS پشتیبانی می‌کنند. این همان فایل سیستمی است که ویندوز 10 به صورت پیش‌فرض هارد دیسک‌ را فرمت می‌کند. اما مثلا دو سیستم عامل مک و لینوکس به ترتیب از فایل سیستم APFS و Ext4 استفاده می‌کنند.

بنابراین اگر از کامپیوترهای مبتنی بر این دو سیستم عامل استفاده می‌کنید، یادتان باشد هارد اکسترنال بهتر است با فایل سیستم NTFS فرمت شود. در قسمت پشتی یا کناری اکثر تلویزیون‌های هوشمند پورت‌های USB در نظر گرفته شده است. در تلویزیون‌هایی که بیش از یک پورت دارند، ممکن است یکی از پورت‌ها با عنوان USB/HDD متمایز شده باشد. اما به هر حال مشکلی وجود ندارد و می‌توانید اتصال هارد اکسترنال به تلویزیون را انجام دهید.

هارد اکسترنال

وقتی هارد اکسترنال را به پورت USB تلویزیون وصل می‌کنید باید یک لرزش یا صدایی بسیار خفیف را در هارد احساس کنید. بدین ترتیب می‌توانید مطمئن شوید که هارد توسط تلویزیون شناسایی شده است.

اکنون کافیست با استفاده از ریموت کنترل، هارد اکسترنال را به عنوان دستگاه ورودی یا منبع ورودی انتخاب کنید. معمولا در اکثر تلویزیون‌های هوشمند زمانی که هارد اکسترنال به تلویزیون متصل می‌شود، لیستی از گزینه‌ها ظاهر می‌شود که به راحتی می‌توانید انتخاب کنید. برای مثال می‌توانید انتخاب کنید که به محتوای تصویری یا صوتی دسترسی داشته باشید یا به صورت کلی به مرورگر فایل تلویزیون وارد شوید.

در اکثر تلویزیون‌ها گزینه‌ای تحت عنوان Browse Media یا Browse USB در دسترس شما قرار می‌گیرد. اگر چنین گزینه‌ای را مشاهده نکردید، با فشردن دکمه Source از روی ریموت کنترل، گزینه USB Device را انتخاب کنید. توجه داشته باشید که معمولا به جای USB Device نامی که برای هارد اکسترنال خود انتخاب کرده‌اید نمایش داده می‌شود.

تلویزیون شما از تمامی فرمت‌های فایل که توسط کامپیوتر شناسایی می‌شوند، پشتیبانی نمی‌کند! بنابراین، اگر فایل ویدیویی یا صوتی در تلویزیون قابل اجرا نیست، باید ابتدا آن را در کامپیوتر خود به فرمت پشتیبانی شده توسط تلویزیون تبدیل (Convert) کنید.

مشکل GPT چیست؟

فارغ از ظرفیت ذخیره‌سازی ارائه شده توسط هارد اکسترنالی که خریده‌اید، بسیاری از درایوهای اکسترنال از نوع HDD و SSD بر اساس نوعی پارتیش‌بندی تحت عنوان GPT کار می‌کنند. GPT در واقع مخفف عبارت GUID Partition Table است و به کاربر اجازه می‌دهد از تمام ظرفیت ذخیره‌سازی هارد دیسک بر روی یک کامپیوتر استفاده کند. اما این سیستم پارتیشن‌بندی ممکن است توسط تلویزیون شما قابل شناسایی نباشد.

این موضوع تا حد زیادی به برند یا مدل تلویزیونی که خریده‌اید بستگی دارد! علاوه بر این، وقتی درایوی که مبتنی بر پارتیشن‌بندی GPT است را به تلویزیون‌تان متصل می‌کنید، اگرچه در ظاهر توسط تلویزیون شناسایی می‌شود اما احتمالا هیچ کدام از اطلاعات ذخیره شده درون آن در دسترس شما قرار نخواهد گرفت.

رفع مشکل عدم شناسایی هارد اکسترنال توسط تلویزیون

اگر به هر دلیل، چاره‌ای جز اتصال این هارد اکسترنال به تلویزیون خود ندارید، باید مجددا آن را پارتیشن‌بندی کنید. این راهکار زمان‌بر و احتمالا در برخی شرایط که اطلاعات حساسی در هارد ذخیره شده، کاری غیرممکن است. بدین منظور هارد اکسترنال خود را با استفاده از متد MBR (مخفف عبارت Master Boot Record) مجددا پارتیشن‌بندی می‌کنید. نکته مهمی که باید به آن توجه داشته باشید این است که با این کار، حداکثر 2 ترابایت از فضای 3 یا 4 ترابایتی هارد اکسترنالتان در دسترس قرار خواهد گرفت!

متاسفانه این یکی از محدودیت‌های پارتیشن‌بندی به روش MBR است اما حداقل این شانس را به شما می‌دهد تا بدون مشکل هاردتان را به تلویزیون متصل و از اطلاعات ذخیره شده درون آن استفاده کنید.

با پارتیشن‌بندی مجدد، تمامی اطلاعات ذخیره شده درون هارد اکسترنال حذف خواهد شد. بنابراین، اگر با مشکل عدم شناسایی هارد اکسترنال توسط تلویزیون مواجه شده‌اید و قصد داریم پارتیشن‌بندی آن را از GPT به MBR تغییر دهید ابتدا باید تمامی اطلاعات موجود در هارد را به یک ذخیره‌ساز دیگر جابه‌جا کنید.

برق مورد نیاز هارد اکسترنال

اگرچه یک هارد اکسترنال معمولا برق مورد نیاز خودش را از پورت USB تامین می‌کند، اما بسیاری از شرکت‌ها توصیه می‌کنند برای اتصال هارد اکسترنال به تلویزیون از مدل‌های آداپتوردار استفاده کنید. این مدل‌ها برق مورد نیازشان را مستقیما از طریق یک آداپتور تامین می‌کنند. دلیل چنین توصیه‌ای این است که اگر تلویزیون را به صورت ناگهانی خاموش کنید، ممکن است هدهای هارد دیسک در حال خواندن فایل بوده باشند و به علت قطع برق ناگهانی، در بلندمدت مشکلاتی مانند بدسکتور یا معیوب شدن فایل‌ها را تجربه کنید!

به همین دلیل، اگر به هر دلیل از هاردهای اکسترنال پرتابل استفاده می‌کنید قبل از خاموش کردن تلویزیون حتما اتصال آن را به صورت امن قطع کنید تا مشکلی برای هارد دیسک یا اطلاعات ذخیره شده در آن ایجاد نشود.

مطالب جذاب دیگر:

قصد خرید تلویزیون دارید؟

از تلویزیونهای ما دیدن کنید

دلایل عدم اتصال تلویزیون به اینترنت

/0 دیدگاه /در , /توسط

عدم اتصال تلویزیون به اینترنت دلایل متعددی دارد و معمولا به سادگی برطرف می شود. به ندرت پیش می آید که ایراد از قطعات داخلی دستگاه باشد. معمولا یا مودم مشکل دارد یا تنظیمات درست انجام نشده اند. دلایل دیگری هم البته وجود دارد که در ادامه مفصلا به آنها می پردازیم.

دلایل وصل نشدن تلویزیون به وای فای

در بخش قبل گفتم که وصل نشدن تلویزیون به اینترنت، دلایل متعددی دارد. اولین و رایج ترین دلیل بروز این مشکل، مربوط به قطع شدن شبکه اینترنت یا مشکلات مودم است. در عین حال ممکن است فریمور تلویزیون ایراد داشته باشد و به این دلیل به وای فای وصل نشود. به هم ریختن تنظیمات DNS و بهم ریختن این بخش هم می تواند موجب وصل نشدن تلویزیون به وای فای شود. در عین حال باید به موارد دیگری همچون مشکلات نرم افزاری مودم یا تلویزیون و نزدیک بودن دستگاه هایی با فرکانس غیر استاندارد هم توجه داشته باشید.

 

رفع مشکل وصل نشدن تلویزیون به اینترنت

اولین کاری که باید برای رفع مشکل وصل نشدن تلویزیون به اینترنت انجام دهید، چک کردن شبکه است. شما باید مطمئن شوید که رمز وای فای را درست وارد کرده اید. پیش از آن باید اطمینان پیدا کنید که شبکه در دسترس است و مشکل خاصی ندارد. حتی سرعت اینترنت هم مهم است و باید آن را بررسی کنید. فاصله مودم از تلویزیون را هم کاهش دهید تا آنتن دهی قوی تری داشته باشید.

گاهی باید برای حل مشکل وصل نشدن تلویزیون به اینترنت، دستگاه را ریستارت کنید. به ویژه اگر تلویزیون را با ریموت کنترل خاموش کرده اید، احتمال مختل شدن اتصال اینترنت وجود دارد. تلویزیون را به شکل عادی روشن کرده و اجازه دهید تا 5 دقیقه روشن بماند. سپس کابل برق را مستقیما از روی پریز جدا کنید. پس از 20 تا 30 دقیقه، تلویزیون را مجدد روشن کنید و بعد از وارد کردن پسورد وای فای، مشکل را چک کنید.

اتصال تلویزیون به اینترنت

ریست کردن مودم هم به رفع مشکل وصل نشدن تلویزیون به وای فای کمک می کند. مودم را خاموش کرده و پس از 10 دقیقه، مجددا آن را روشن کنید. صبر کنید اتصال برقرار شود و سپس مجددا اتصال اینترنت را در تلویزیون چک کنید.

یکی از دلایل عدم اتصال تلویزیون به وای فای، بهم ریختن تنظیمات مک آدرس است. حتی ممکن است در تنظیمات مودم شما، محدودیت مک آدرس فعال شده باشد. در این شرایط باید تلویزیون را روشن کرده و وارد تنظیمات وای فای شوید. سپس در گوشی همراه خود Hotspot  را فعال کنید.

اگر توانستید با هات اسپات گوشی به در تلویزیون به اینترنت متصل شوید، یعنی مشکل از محدودیت مک آدرس است. برای حل مشکل، به تنظیمات مودم خود بروید و مک آدرس را غیر فعال کنید. همچنین می توانید مک آدرس تلویزیون را به لیست مجاز اضافه کنید.

روش دیگر برای حل مشکل وصل نشدن تلویزیون به وای فای، بروز رسانی فریمور تلویزیون است. دقت کنید که نحوه آپدیت تلویزیون در مدل های مختلف، تفاوت هایی دارد؛ بهتر است برای این کار از تکنسین های تعمیر تلویزیون کمک بگیرید.

مطالب جذاب دیگر:

چرا تلویزیون سونی سیگنال ندارد؟

/0 دیدگاه /در , , /توسط

اگر از تلویزیون سونی استفاده می‌کنید که اخیرا دچار چنین مشکلی شده، پیشنهاد می‌دهیم ادامه مطلب را از دست ندهید. تلویزیون های جدید اغلب دارای گیرنده دیجیتال داخلی هستند و یا امکان اتصال گیرنده به آنها وجود دارد. گاهی تصویر و صدا باهم و یا به شکل مجزا قطع شده یا مختل می شوند. گاهی هم پیغامی با مضمون عدم وجود سیگنال در نمایشگر مشاهده می‌شود. این مشکل در برخی موارد خود به خود برطرف می شود اما گاهی هم مساله تداوم دارد و مشکلاتی را در دریافت سیگنال ها و نمایش تصاویر ایجاد می کند.

دلایل سیگنال نداشتن تلویزیون سونی

به طور کلی سیگنال نداشتن تلویزیون فارغ از برند آن، دلایل متعددی دارد. اگر تلویزیون مورد نظر شما مجهز به گیرنده داخلی و از نوع دیجیتال است، احتمال خرابی یا از کار افتادن قطعه‌ای به نام تیونر وجود دارد. این قطعه مسئول دریافت و پردازش سیگنال ها و تبدیل آنها به تصویر است و اگر معیوب باشد، تلویزیون در دریافت سیگنال‌ها درست عمل نخواهد کرد. دیگر دلیل سیگنال نداشتن تلویزیون سونی یا هر برند دیگری، ارتفاع نامناسب آنتن یا خوب نبودن محل نصب آن است.

کیفیت پایین آنتن هم می تواند در این مساله دخیل باشد و مانع از دریافت و نمایش درست سیگنالها شود. همچنین اگر آمپلی فایر تلویزیون سونی شما درست کار نکند، قادر نخواهد بود سیگنال ها را به تصویر تبدیل کرده و آنها را نمایش دهد. گاهی هم تلویزیون سالم است و ایراد از فرستنده سیگنال هاست که در این صورت کاری از دست شما بر نمی آید. باید متنظر باشید تا مشکل فرستنده اصلی برطرف شود.

تلویزیون سونی

چگونه مشکل سیگنال نداشتن تلویزیون را برطرف کنیم؟

تنظیم ارتفاع آنتن

ارتفاع آنتن تلویزیون تاثیر بسزایی بر نحوه سیگنال دهی دستگاه دارد. اگر آنتن در ارتفاع مناسبی قرار داشته باشد، سیگنال ها به بهترین شکل دریافت شده و به نمایش در خواهند آمد. بهتر است آنتن تلویزیون‌تان را در نزدیکی پنجره یا روی پشت بام نصب کنید.

انتخاب بهترین آنتن

کیفیت آنتن هم در نحوه سیگنال دهی تلویزیون تاثیر گذار است. وقتی شما از یک آنتن با کیفیت و مرغوب استفاده کنید، کمتر شاهد سیگنال نداشتن تلویزیون Sony خود خواهید بود. پیش از خرید آنتن، از کیفیت کاری مطلوب آن اطمینان حاصل کنید تا بعدها دچار مشکل نشوید.

پیدا کردن ایستگاه ها

پیدا کردن ایستگاه ها، یکی از ترفندهایی است که ضمن تقویت سیگنال تلویزیون، مشکل عدم دریافت سیگنال را نیز برطرف می کند. البته این ترفند ویژه آنتن های جهت دار است. برخی از آنتن ها در جهات خاصی آنتن دهی بهتری دارند. چنین آنتن هایی باید حتما به سمت برج های آنتن دهی بچرخند تا به خوبی کار کرده و سیگنال ها را دریافت کنند.

دستگاه تقویت کننده آنتن تلویزیون سونی

اقدام دیگری که به رفع مشکل سیگنال نداشتن تلویزیون سونی یا هر برند دیگری کمک می‌کند، استفاده دستگاه های تقویت کننده آنتن تلویزیون است. سیگنال های دریافتی از طریق آنتن به آمپلی فایر منتقل می شوند تا تقویت شوند. این روند موجب افزایش قدرت سیگنال در ایستگاه های دورتر خواهد شد. تنها نکته ای که وجود دارد این است که گاهی این دستگاه ها نویز هم دریافت می کنند.

تعمیر و تعویض قطعات تلویزیون سونی

در نهایت اگر هیچ یک از روش های ذکر شده منجر به رفع مشکل سیگنال نداشتن تلویزیون سونی شما نشد، دستگاه نیاز به تعمیر تخصصی دارد. همانطور که در بخش های قبل اشاره کردیم، گاهی عدم دریافت سیگنال در تلویزیون ناشی از خرابی قطعاتی همچون آمپلی فایر (در تمام مدل ها) و یا تیونر (در تلویزیون های دیجیتال) می باشد.

تعمیر تلویزیون سونی در این شرایط نیازمند مهارت بالایی است. چرا که دستگاه باید باز شود و قطعات مذکور از آن خارج گردند. اگر خطایی در این مراحل رخ دهد، احتمال آسیب دیدگی بیشتر تلویزیون وجود خواهد داشت. پس تنها راه چاره مراجعه به یک تعمیرکار تلویزیون است.

مطالب جذاب دیگر:

قصد خرید تلویزیون دارید؟

از تلویزیونهای ما دیدن کنید

همه چیز در مورد تلویزیون هوشمند

/0 دیدگاه /در , , , /توسط

اگر قصد خریدن تلویزیون جدید را دارید، احتمالا چیزهایی درباره “تلویزیون هوشمند” شنیده باشید. تلویزیون های هوشمند دارای یک صفحه اصلی هستند که به شما امکان دسترسی به برنامه ها، ویدئو و خیلی از موارد دیگر را می دهند. با توجه به محبوبیت گوشی های هوشمند، مانند آیفون، کاملا قابل مفهوم است که مثلا گوشی هوشمند را بتوانیم به تلویزیون هوشمند متصل کنیم. اما تلویزیون هوشمند چه چیزی است و چه کاری انجام می دهد؟

تلویزیون هوشمند چیست؟

مانند یک گوشی هوشمند، یک تلویزیون هوشمند، تعدادی از “خدمات به هنگام اتصال به اینترنت” ارائه می دهد که تلویزیون های معمولی نمی توانند ارائه دهند. این قابلیت، تعبیر یک کامپیوتر ساخته شده در داخل آن را دارد، که به شما خدمات بیشتری را می دهد. این تلویزیون ها، برنامه ها، جریان رسانه ای، مرور وب، بازی ها و شاید مهمتر از همه، پروتکل اینترنت (IPTV) را ارائه می دهند.

( IPTV یک نوع خاص از استاندارد ویدئویی اینترنتی است)، اما در حال حاضر برای فیلم کوتاه اینترنتی در تلویزیون شما استفاده می شود که می تواند به صورت کلیپ های کوتاه یا کانال های “زنده” باشد. در حالی که این ویژگی ها جدید نیستند و از سال 2005 برخی از تلویزیون ها دارای این ویژگی ها بودند ولی اصطلاح جدید تلویزیون هوشمند برگرفته از همین ویژگی هاست.

تلویزیون هوشمند

چرا من به تلویزیون هوشمند نیاز دارم؟

تلویزیون های هوشمند دارای ویژگی های فراوانی هستند، یکی از آن ویژگی ها، انقلابی در استفاده از تلویزیون ها به همراه آورده است. آن، همان ایده زمان تغییر است که به معنای ضبط ویدئوی شخصی برای زمانی است که در هنگام پخش برنامه امکان تماشای آن را ندارید. نه تنها این، بلکه تلویزیون های هوشمند از یک سیستم به نام DLNA استفاده می کنند که به شما امکان می دهد رسانه ها را از رایانه یا تلفن به تلویزیون خود انتقال دهید.

اگر شما در حال حاضر بسیاری از ویدیو یا موسیقی را از شبکه پخش می کنید، با استفاده از تلویزیون هوشمند مناسب می توانید مستقیما به آن محتوا دسترسی پیدا کنید، بدون آنکه آن را روی یک دیسک یا فلش USB کپی کنید!

چگونه تلویزیون را به اینترنت وصل کنم؟

تمام تلویزیون های هوشمند در حال حاضر یک ورودی کابل اینترنت در پشت تلویزیون دارند، در حالی که اکثر آنها از اتصال بی سیم نیز پشتیبانی می کنند. برای اتصال به اینترنت، شما باید یک اینترنت خانگی را راه اندازی کنید. روند اتصال تلویزیون به اینترنت خانگی، بسیار مشابه اتصال لپ تاپ به آن است. بعضی از تلویزیون ها از اتصال بی سیم پشتیبانی می کنند، با این وجود، ترجیحا با استفاده از اتصال سیمی می توان به اینترنت متصل شد.

مدت زمان زیادی است که مردم از دستگاه های هوشمند استفاده می کنند که اولین آنها گوشی های هوشمند هستند که اولین بار در سال 1993 بین مردم منتشر شد و جایگزین بسیاری از چیزها مانند کتاب، تقویم و … شد.

چه کاری می توانم در یک تلویزیون هوشمند انجام دهم؟

به غیر از تایپ کردن و ایمیل، بیشتر امکانات کامپیوتر را در یک تلویزیون هوشمند می توانید داشته باشید. برخی از آن ها از فلش پشتیبانی می کنند بدین منظور که تجربه وب بهتری را برای بینندگان به ارمغان بیاورند. قابلیت هیجان انگیز تلویزیون های هوشمند، تماشای فیلم های درخواستی است. شما می توانید با گشت و گذار در وب، ده ها کانال ویژه را پیدا کنید و از بین آنها هر کدام را که تمایل دارید انتخاب کنید.

فوتبال، موسیقی و هر چیز دیگری که تصور کنید در وب پیدا می شود. برخی از تلویزیون ها دارای بازی های آنلاین هستند که شرکت مرکزی به آنها ارائه می دهد. آنها می توانند بازی های جدید شرکت را هم نیز در تلویزیون خود تجربه نمایند. اسکایپ یک برنامه جدید دیگر است که با افزودن یک وب کم، به شما این امکان را می دهد که با دوستان و خانواده خود در تلویزیون خود صحبت کنید.

برنامه های تلویزیونی چگونه کار می کنند؟

همه تلویزیون های هوشمند دارای یک صفحه اصلی هستند که به شما امکان می دهد به همه ی توابع مختلف دسترسی پیدا کنید و از آنجا نیز به فروشگاه های برنامه های خاص بپیوندید. در حال حاضر، تمام برنامه های موجود در تلویزیون های هوشمند رایگان هستند، اما تولید کنندگان امیدوارند که سیستم عامل هایی در تلویزیون ها به کار برند تا بتوانند برنامه های هزینه دار در دستگاه های تلفن همراه را به تلویزیون انتقال دهند.

نرم افزارها در حال حاضر شامل بازی، رادیو اینترنتی، آب و هوا و سرگرمی میباشند. یکی از اصلی ترین برنامه ها تاکنون، بازی Analyzer و بازی NRL / AFL Bigpond است که شامل چندین فصل با ارزش از بازی های کامل است که شما می توانید با تلویزیون هوشمند خود، از آن ها لذت ببرید.

آیا می توانم از برنامه ها مختلف و جدید در تلویزیون استفاده کنم؟

متاسفانه تلویزیون های مختلف، دارای سیستم عامل منحصر به فرد خود هستند و شما نمی توانید برنامه ها را از یک دستگاه به دستگاه دیگر انتقال دهید. با این حال، اکثر تلویزیون های هوشمند برنامه های کاربردی از راه دور خود را در فروشگاه های نرم افزار قرار داده اند تا مشتریان بتوانند در هر نقطه از جهان به این برنامه ها دسترسی داشته باشند.

مطالب جذاب دیگر:

قصد خرید تلویزیون دارید؟

از تلویزیونهای ما دیدن کنید

کابل کواکسیال چیست؟ | کاربرد کابل کواکسیال

/0 دیدگاه /در , /توسط

یکی از مهم ترین ابزار انتقال داده در صنایع و کاربردهای خانگی، کابل کواکسیال و یا هم محور است. در این نوع کابل ها، دو سیم تشکیل دهنده یک زوج، از حالت متقارن خارج شده و هر زوج از یک سیم در مغز و یک لایه مسی بافته شده در اطراف آن تشکیل می گردد. کابلی است که یک رسانای داخلی دارد که توسط یک عایق منعطف محصور شده‌ است. روی این لایه منعطف نیز توسط یک رسانای نازک برای انعطاف کابل، به هم بافته شده ‌است. همه این اجزا در داخل عایق دیگری جاسازی شده‌اند.

در نوع دیگر کابل های کواکسیال، به جای لایه مسی بافته شده از تیوپ مسی استوانه ای استفاده می شود. ماده ای پلاستیکی این دو هادی را از یکدیگر جدا می کند، ماده پلاستیکی ممکن است به صورت دیسک های پلاستیکی یا شیشه ای در فواصل مختلف استفاده و مانع از تماس دو هادی با یکدیگر شود و یا ممکن است دو هادی در تمام طول کابل به وسیله مواد پلاستیکی از یکدیگر جدا گردند.

مزایای کابل های کواکسیال

 – قابلیت اعتماد بالا
 – ظرفیت بالای انتقال، حداکثر پهنای باند 300 مگاهرتز
 – دوام و پایداری خوب
 – پایین بودن مخارج نگهداری
 – قابل استفاده در سیستم های آنالوگ و دیجیتال
 – هزینه پائین در زمان توسعه
 – پهنای باند نسبتاً وسیع که مورد استفاده اکثر سرویس های مخابراتی از جمله تله کنفرانس صوتی و تصویری است.

معایب کابل های کواکسیال

 – مخارج بالای نصب
 – نصب مشکل تر نسبت به کابل های به هم تابیده
 – محدودیت فاصله
 – نیاز به استفاده از عناصر خاص برای انشعابات

مطالب جذاب دیگر:

مفهوم surround چیست؟ | قابلیت surround در تلویزیون

/0 دیدگاه /در , /توسط

در گذشته بیشتر پیشرفت های حاصل در صنعت سینما بر روی بهبود تصاویر متمرکز بود، اما امروزه اکثر تلاش ها روی بهبود یافتن و واقعی شدن صدا معطوف است. در دهه 30 و 40 میلادی، صدا در سینماها تنها به وسیله یک کانال و با بهره گیری از یک یا چند بلندگوی ساده پخش می شد. ولی اکنون سیستم های شبیه سازی صدا حتی در منازل، تجربه تماشای فیلم سینمایی را متحول کرده است.

صدای فراگیر  (surround sound)

ابتدا لازم به ذکر است که کیفیت پخش صدا ارتباط تنگاتنگی با کیفیت صدای ضبط شده دارد. ساده ترین شیوه ضبط و پخش که در ابتدا مورد استفاده در سینماها بوده است mono یا همان تک صدا نام دارد. تک صدایی به این معنی است که تمام صداها از یک کانال ضبط و معمولاً بر روی یک بلندگو پخش می شوند. بعد از آن سیستم استریو stereo متدوال شد. این کلمه به معنی “چند صدایی” است. در این میان سیستم های اولیه ای که در استریو ظهور کردند دارای دو کانال ضبط بودند و بر روی دو بلندگو پخش می شدند. مثلاً در صحنه فیلم برداری یک فیلم یا یک کنسرت، دو کانال ضبط قرار می دهند که جای گوش انسان را می گیرد و برای پخش نیز هر کدام از این کانال ها را به مجموعه ای از بلندگوها متصل می­ کنند. سازندگان، فن آوری ضبط و پخش سینمایی را یک قدم فراتر برده و با اضافه کردن کانال های ضبط و پخش بیشتر، تجربه ای زنده را به تماشای فیلم ها اضافه کردند. البته ضبط صدای فیلم های سینمایی به همین سادگی نیز نبوده و صدا در فیلم های سینمایی در استودیوهای مخصوصی تجزیه و سپس به کانال های مجزایی تقسیم می شود. سیستم های ضبط و پخش، نام های متفاوتی دارند.

DOLBY STEREO

دالبی استریو فرمتی چند کاناله برای پخش صدا است که در سال ۱۹۷۶ توسط آزمایشگاه دالبی برای استفاده در سینما ها ساخته شد. در این تکنولوژی دو کانال صوتی بصورت مخفی اضافه شده که در بر گیرنده اطلاعات صوتی است که برای بکار انداختن یک بلندگوی مرکزی و همچنین بلندگوهای چندگانه ای که روی دیوار عقب قرار می‌گرفت، استفاده می شود.

این کار توسط یک پردازنده جهت ایجاد فضای واقعی‌تر انجام می شود و همچنین این توانایی را دارد که صدای ضبط شده بر لبه فیلم های سلولزی را بصورت اپتیکال و مشابه فضای واقعی فیلم، شبیه سازی کند.

DOLBY SURROUND

دالبی سوراند در سال ۱۹۸۲ توسط آزمایشگاه دالبی به شکل یک فرمت سه کاناله برای سینمای خانگی ابداع شد، این فرمت از دو کانال جلو چپ و راست و یک بلندگوی مونو جهت عقب تشکیل می شود که صدای آن ترکیب خاصی از صدای دو کانال جلو بود و برای وسایلی از قبیل ویدئو کاست بکار می رفت که بعد دالبی پرولوجیک جایگزین آن شد.

DOLBY PRO-LOGIC

دالبی پرولوجیک نام فرمت خاصی از صدا نیست ولی برای معرفی یک تکنولوژی خاص بکار می رود که روی بسیاری از وسایل صوتی در کنار سایر اسامی درج می شود و بیان کننده این مسئله است که دستگاه مذکور توان بهبود کیفیت صدا هنگام پخش تراک های صوتی حاوی اطلاعات دالبی فراگیر (استاندارد قدیمی‌تر) را دارد،  بعلاوه دارای این قابلیت است که صدای استریوی آنالوگ معمولی را بصورت چند کانالی شبیه سازی کند.

DOLBY DIGITAL-AC3

صدای سینما با ابداع فرمت دالبی دیجیتال توسط آزمایشگاه دالبی در ۱۹۸۰ وارد دنیای دیجیتال شد. نخستین فیلمی که به این روش نمایش داده شد، فیلم بتمن بود که در سال ۱۹۹۲ پخش شد. دالبی دیجیتال دارای ۶ کانال صوتی واقعی و کاملاً مجزا است که هر یک دارای اطلاعات صوتی خاص خود و بصورت کاملاً دیجیتال است و دارای ۵ کانال اصلی و ۱ کانال باس است که یک ساب ووفر را تغذیه می کند. گاهی اوقات این فرمت بصورت AC-3 نمایش داده می شود که به معنای نسل سوم کدگذاری دیجیتال صوت می باشد. این فرمت در ۱۹۹۳ توسط اکثر کشورها بعنوان استاندارد جهت استفاده در تلویزیون های دیجیتال انتخاب شد و به دنبال ساخته شدن فیلم هایی نظیر “دروغ های حقیقی” سرانجام در ۱۹۹۵ به عنوان فرمت صوت فیلم های دی وی دی انتخاب شد.

DOLBY DIGITAL SURROUND-EX

نسل بعدی صدای دیجیتال است که بر پایه فرمت دالبی دیجیتال ۵.۱ کاناله می باشد که عبارت است از اضافه شدن یک کانال صوتی که بصورت ترکیب ماتریسی سوراندهای چپ و راست و عقب عمل می کند و بصورت ۶.۱ می شود که ورژن خانگی آن بصورت اختیاری روی آمپلی فایرهای بسیار حرفه‌ای دارای استاندارد تی اچ ایکس موجود است.

THX

این علامت که روی تعداد کمی از دستگاه­ها و یا فیلم­ ها قرار داده شده و خیلی ­ها به اشتباه آن ­را یک فرمت جدید صوت می­دانند توسط کمپانی لوکاس فیلم ابداع شد و در واقع استانداردی است در مورد کیفیت صدا، نه فرمت صدا.

DTS Sound

سیستم تئاتر دیجیتال نیز یک فرمت دیجیتال جدید است که از سال ۱۹۹۵ عرضه شد و بعنوان رقیب برای دالبی ۵.۱ شناخته شده است و تنها تفاوت آن در ضریب فشرده کردن صداست که در این فرمت بر خلاف دالبی که بصورت ثابت نرخ آن ۱۲:۱ است، بصورت متغیر بین ۱:۱ تا ۴۰:۱ است و اولین بار در سینمای خانگی در سال ۱۹۹۶ و در فیلم “پارک ژوراسیک” بکار رفت.

DTS-ES

آخرین نسخه سیستم تئاتر دیجیتال است که تحت لیسانس دالبی ساخته شد و دقیقاً مانند دالبی سوراند- ای ایکس یک کانال سوراند عقب به آن اضافه شد و بصورت ۶.۱ درآمد.

مطالب جذاب دیگر: